Cemetery: మన జీవితంలో పుట్టుక, మరణం అనే రెండు నిజాల నుంచి ఎవరూ తప్పించుకోలేరు. పుట్టుక ఆనందానికి ప్రతీక అయితే, మరణం మనసుకు భారమైన భావన. మన పెద్దలు ఎన్నో కాలాలుగా స్మశానానికి వెళ్లడానికి కొన్ని నియమాలు పెట్టారు. అందులో ముఖ్యంగా స్త్రీలు, చిన్నపిల్లలు, గర్భిణీలు స్మశానానికి వెళ్లకూడదని చెప్పడం కూడా ఉంది. ఈ మాటలు సాదాసీదాగా కనిపించినా, వాటి వెనుక సాంప్రదాయపరమైన కారణాలు, శారీరక-మానసిక పరిరక్షణ, ఆధ్యాత్మిక విశ్వాసాలు అన్నీ దాగి ఉన్నాయి.
పురాతన కాలంలో మహిళలు కూడా స్మశానానికి వెళ్తుండేవారని గ్రంథాలు చెబుతున్నాయి. కానీ కాలక్రమేణ మారిన సామాజిక పరిస్థితులు, శారీరక నిర్మాణం, భావోద్వేగ సున్నితత్వం ఇవన్నీ దృష్టిలో ఉంచుకొని స్త్రీలను స్మశానాల్లో ఉండకుండా అడ్డుకున్నారు. ఎందుకంటే అక్కడ ఉండే దుఃఖభరిత వాతావరణం వారి మనస్తత్వం మీద గాఢమైన ప్రభావం చూపుతుందని పెద్దలు భావించారు. చిన్నపిల్లలు అమాయకులు. మరణం అనే భావన వారిని భయపెట్టే అవకాశముంది కాబట్టి వారిని కూడా స్మశానంలోకి తీసుకురాకూడదని చెబుతూ వచ్చారు.
స్మశానం అనేది స్వభావంగా బాధ, కన్నీళ్లు, గుండె పగులగొట్టే వాస్తవాలతో నిండిన ప్రదేశం. అక్కడ ఎక్కువసేపు కూర్చుని ఉండడం మనసుకు భారంగా మారుతుంది. మరణించిన వ్యక్తి కుటుంబ సభ్యులు, కుమారులు, సన్నిహితులు, బంధువులు, కొద్దిమంది స్నేహితులు మాత్రమే ఉండటానికి కారణమూ ఇదే. ఎందుకంటే ఆ వాతావరణం మనసును దిగులు పడ్డట్టుగా చేస్తుంది. అలాగే శరీరానికి కూడా ఆ ప్రదేశం అనుకూలం కాదు. స్మశానాల్లో పరిశుభ్రత అంతగా ఉండకపోవచ్చు. అక్కడ జరిగే దహనక్రియల వల్ల వాతావరణంలో వ్యాపించే పొగ, వాసన వంటి అనేక అంశాలు ఆరోగ్యానికి హానికరం. అందుకే దహనం పూర్తయ్యాక ఎక్కువసేపు ఉండకుండా వెంటనే బయటకి రావాలని పెద్దలు మళ్లీ మళ్లీ చెప్పేవారు.
గర్భిణీ స్త్రీల విషయంలో మాత్రం మరింత జాగ్రత్త పాటించారు. గర్భంలో పెరుగుతున్న శిశువు శాంతియుతమైన, సానుకూలమైన వాతావరణాన్ని కోరుకుంటాడు అని శాస్త్రం కూడా చెబుతుంది. కానీ స్మశానంలో ఉండే వాతావరణం ప్రతికూల భావోద్వేగాలతో నిండిపోయి ఉంటుంది. దుఃఖం, బాధ, కన్నీళ్లు, అశాంతి వంటి భావాలు గర్భిణీ స్త్రీ మానసిక స్థితిని ప్రభావితం చేస్తాయని, ఆ ప్రభావం శిశువుపైనా పడే అవకాశముందని పెద్దలు నమ్మారు. అందుకే గర్భిణీ స్త్రీలు స్మశానానికి వెళ్లకూడదని కఠినంగా చెప్పడం ప్రారంభమైంది.
సన్యాసులు మరో వర్గం. వీరి ధర్మం వేరే. అగ్నిసాంప్రదాయం ప్రకారం సన్యాసుల దేహంలోనే అగ్ని ఉన్నట్టుగా భావిస్తారు. అందుకే వారిని దహనం చేయకుండా భూమిలో ఖననం చేస్తారు. ఈ ఆచారం ప్రకారం వారు స్మశానం దరిదాపుల్లోకి కూడా వెళ్లరు.
హిందూ ధర్మంలో ఒక ముఖ్యమైన విశ్వాసం.. దహన సంస్కారం పూర్తయ్యాక ఇంటివైపు వెళ్తున్నప్పుడు వెనక్కి తిరిగి చూడకూడదు. ఎందుకంటే ఆత్మ కొత్త ప్రయాణం మొదలుపెడుతుండగా, బంధువులు వెనక్కి చూసి ఆకర్షితులవడంతో ఆ ఆత్మకు సంకోచం కలుగుతుందని భావించారు. ఇదొక ఆధ్యాత్మిక భావన అయినా, దాని వెనుక ఉన్న సందేశం మాత్రం లోతైనది.
మరణం అనేది ప్రతి ఒక్కరి జీవితంలో జరిగే సహజమైన ఘట్టం. కానీ ఆ ఘట్టం పట్ల గౌరవం, భయం, జాగ్రత్తలు ఇవి అన్నీ మన పెద్దల ఆలోచనల్లో భాగమవ్వడం వల్లే కొన్ని ఆచారాలు ఇప్పటికీ కొనసాగుతున్నాయి. స్మశానం దగ్గరికి వెళ్లడం అనివార్యం, కానీ అక్కడే ఉండడం మాత్రం పెద్దలు ఒప్పుకోలేదు. ఎందుకంటే జీవితం శాంతితో, ఆరోగ్యంతో, సానుకూలతతో ముందుకే సాగాలి.
ALSO READ: Apsaras: అసలు అప్సరసలంటే ఎవరు..? మొత్తం ఎంత మంది ఉన్నారో తెలుసా..?
